picture
picture
V o o r b l a d

Waarneming 1969   Tentoonstelling Op Losse Schroeven.  Vlak voor vertrek naar Thailand  Eind jaren zestig, begin zeventiger jaren. Opgeschreven vanaf 2013.
o

Ontmoette Coosje van Bruggen die ik later weer terug zou zien in New York Op haar aanraden ging ik naar de tentoonstelling op losse schroeven in Amsterdam. Het vrolijke vrije gevoel kwam bij me op toen ik naar de werken keek. Mijn eigen reis naar een onbekend land. Het potentieel, de mogelijkheden. Was dat gevoel alleen iets voor het echte leven of kon je dat vertolken in beeld?
o

Daar Was Het Museum. Een Superstructuur. Maar binnen in die superstructuur waren werken tentoongesteld die niets van superstructuren wilden weten. Althans zo leek het.
Er was één kunstwerk waar ik langer bij stil bleef staan. Maar mijn beschouwing werd onderbroken en ik werd meegetrokken door mijn geliefde.
o

Een jaar later. Nu woon ik in Bangkok. Ik geef bijlessen in de taal die ik in alle hoeken en gaten bestudeerd heb en ontmoet, ik weet niet meer hoe, Sanya een kunstenaar die les geeft op de Chulalongkorn University. Hij reikt me het idee aan om daar tekenlessen te gaan volgen.

Het eerste wat ik zag toen ik het tekenlokaal binnenkwam, er waren al studenten aan het werk, waren gipsen modellen uit de Oudheid in allerlei soorten en maten en in grote getale: pilaren, kapitelen, borstbeelden. Hè? Was ik wel in het Verre Oosten

In onmiddelijke reactie op die aanblik en in stilzwijgend protest daartegen, ging ik met een bezem de onaanzienlijke voorwerpen die op de studiovloer lagen, bij elkaar vegen. Het was een bijna huishoudelijk gebaar. Duwde ze naar een muur toe die een hoek maakte met een andere muur en tekende ze na met houtskool. En legde er met datzelfde medium automatisch een wat rafelige driehoekachtige figuur over heen.

Het leek wel, dacht ik wat later, of ik dat werk in het Stedelijk Museum waar ik een jaar geleden even stil bij was blijven staan, had nagedaan.

Het was de laatste indruk die ik uit Nederland had meegekregen.
o

Ongeveer 50 jaar later heb ik de catalogus van die tentoonstelling bemachtigd om te kijken of de neerslag van die indruk, die houtskooltekening, overeenkomt met het werk dat ik toen in 1969 in het echt had gezien.

De foto's van de werken...

En ik herken meteen het werk. Het gaat om werk #8 gemaakt door Ger van Elk. Apparatus scalas dividens.

Maar zijn werk leek helemaal niet op de copie die ik dacht ervan gemaakt te hebben. De hoek van de muur stond omgekeerd en de trappen van 'het apparaat dat in rangorden verdeelt' had ik er niet bij getekend. Het was dat zeildoek omhooggehouden door wankele stokken die allerlei zaken overspande dat me was bij gebleven.

Ik had maar een deel, een fragment van het kunstwerk mee op reis genomen.

Wat mij altijd had geplaagd en zelfs belaagd was 'de veelheid der dingen'. De overstelping van indrukken. Het copiëren van dat zeildoek dat zich over die vele indruk-dingen heen spande, dat 'span'doek, leek aan een behoefte te voldoen. Het was een automatisch gebaar.
o

Schroeven 2
o

Crypto structuren anders