|
|
|
|
|
Genoteerd in 2013 Den Haag Een waarnemingsbelevenis uit 1988 New York Notitie uitgebreid en op het web geplaatst 2019 |
|
|
Dankzij de verhuizing naar New York in 1987, het kopen van een Macintosh SE / 30 en het volgen van een animatie cursus op de School of Visual Arts kon ik Reeks 1 in beweging zetten. Ik vond die beweging niet uit, de proporties van de elementen waaruit de figuren van Serie 1 waren opgebouwd kon je cijfermatig vertalen naar beweging. Als het zich maar kon voegen naar een stramien. In mijn geval gaf een computerprogramma een houvast aan de figuren. Henri's House - hun zelf gemaakte vierkante begrenzing - was instrumenteel bij het ritme van de bewegingen. Het vierkant diende als filmframe. |
 |
|
|
|
We volgden met zijn drieën of vieren, soms met meer, een animatie cursus waarbij we het programma Director 3.1 gebruikten. Het introductie beeld van het programma viel op. Het gaf aan een machtsdroom gestalte. Een regisseur die boven alles uit torende. In de éne hand een megafoon, met de andere hand gebiedend wijzend. In contrast met de schrale énen en nullen die de computer nodig had om de commando's van de regisseur uit te voeren. |
|
|
Het tekenprogramma dat we gebruikten heette Canvas. Programma dat nog sneller verdween dan het animatie programma Director. Niet voor niets gaat het om 'soft'ware'. |
 |
|
|
|
We hebben flink gelachen. Ik legde de specifieke vormen, die bij de bewegingen hoorden uit met gebaren. Kon zo mijn publiek vertellen hoe de figuren werkten. Ik maakte ook een animatie waarin ik de vormen uit mijn oogopslag liet komen. Een onmogelijkheid. Die eventjes kon. // |
|
|
Ik was verrast maar ook geplaagd door de grote hoeveelheid beelden die de animatie opleverde. Ik wilde toch juist het aan massificatie overgeleverde beeld beeld condenseren en er minder van hebben? Maar elk figuur moest zich in een viertal verschijningsvormen manifesteren om beweging te kunnen zijn. |
|
|
Scores 1 en 2 en 3. Elke cel van de animatie representeert een figuur. |
|
|
Director 3.1 Met dit programma dat een eendagsvlieg was, maakte ik de bewegingen. Eerst zonder duur. De scores van de snelheden met de invulling van de lichtfiguren waren prachtig, je kon de paden waarop de figuren zich bewogen lezen en er meteen uit begrijpen dat het frequenties waren die verbeeld werden. En dat je die frequenties eigen hoogtes zou kunnen meegeven. De scores leken op de spectrale grafieken, zoals geluid die liet zien. |
|
|
Verder liet ze nog iets zien: de figuren creëren onder elkaar een spanningsveld . In beweging gebracht ontstaat er een electro-magnetisch veld. De figuren hebben 'lading'. Elk figuur heeft op elke locatie op het scherm zijn eigen potentieel. Er is sprake van pool en tegenpool. De duren laten de arbeid zien die de figuren moeten opbrengen om hun lading van A naar B te brengen. |
|
|
De animatie zou in summiere vorm de verbeelding van de wederzijdse actie tussen kijkers en film (afspiegeling van de maatschappij) kunnen zijn. Als het potientiaal verschil zich oplost en er een crossover wordt gemaakt van figuur naar kijker en andersom, ja, dan krijg je tussen die twee een algehele verruiming, een kristallisatie soms wel 'liefde' genoemd. Het komt bij tussenpozen voor. |
|
 |
|
|
|
1988 Electromagnetische velden. De linoleumsneden werden in het zelfde jaar gemaakt als de computerfilmpjes. Broomestreet 450 NY New York zipcode 1013. |
|
|
Film als symbolische vorm... Wat deed ik? ik forceerde alle figuren die ik had gemaakt door een vorm heen. De trechtervorm van het trapezium. Dat doe je eigenlijk ook als je fotografeert, alles wordt door één vorm heen gedrukt.... Ik gebruikte onbewust de tactiek van simulatie. De vormen die gespiegeld waren kon ik rechtopzetten, zoals een reflexcamera dat doet. Zie de Jaggies Door de verkregen vervorming veranderde elk figuur in 4 figuren: twee paren die elk de helft van één beweging voor hun rekening namen. |
|
|
Henri's House |
|
|
Over de animatie |
|
|
De dubbele indruk |
|
|
Tunnel |
|
|
Zonder dat ik het meteen in de gaten had, vond er binnen in mijn werk een verandering plaats. De reeks bestond uit een set universele beelden . Maar zodra elk van hen zich verviervoudigde en 'film' werd, veranderden ze in media objecten. Binnen in de computer kon je de heel verschillende groepen met elkaar combineren. In elkaar steken, samen brengen. Zie Lev Manovitch voor theorie. |
|
|
Lees ook over Dooyeweerd - hij sprak over 'wetskringen die elkaar beinvloeden'. "de samenleving bestaat uit een aantal - elkaar deels overlappende - structuren, 'wetskringen'. Iedere wetskring is autonoom en wordt geregereerd door zijn eigen aan het wezen van die kring verbonden 'wetten'. |
|
|
In mijn reeks gaat het niet zozeer over de invloed die er buiten de reeks om wordt uitgeoefend maar over de invloeden die de vier kringen zoals ze zijn uitgeschreven op elkaar uitoefenen. Bij het overlappen bestrijden ze elkaar of verzoenen ze zich met elkaar. |
|
|
|