|
Botsing, schok of klap 
|
|
|
De vormenreeks die ik had uitgeteld,
|
|
is met grote kracht in één geklapt.
|
|
Niet naast elkaar maar op elkaar
|
|
is er een stapeling.
|
|
|
Wat is het zwart, ik doe me pijn
|
|
wat is het wit
|
|
de ruimte is te groot.
|
|
De vorm botst en stort in één
|
|
de wereld is fragment en deel.
|
|
|
Spreek ik de vormen uit
|
|
niet na elkaar zoals ik deed
|
|
maar tegelijk en in één keer
|
|
dan hoor ik iets dat onverstaanbaar is
|
|
een soort geluid
|
|
of meer een schreeuw.
|
|
|
Die botsing van de vorm, die schok, die klap
|
|
doet een ontketening ontstaan:
|
|
automatisch snelt het blauwe licht te hulp
|
|
en rijdt in volle vaart naar daar
|
|
waar de materie niet meer verder wil.
|
|
|
|
|
|
|
