|
De hé, de hó
|
|
|
Teken dat inleidt
|
|
teken dat afsluit.
|
|
Waar het iets afsluit,
|
|
vertelt wat er straks komt.
|
|
waar het zich voor iets zet
|
|
ook stop zegt en einde is.
|
|
|
Vorm, die er niet zo maar is, nee, nee
|
|
maar die zich maken moet
|
|
er tussen springt en zich er tussen weeft.
|
|
Teken dat middel, teken dat doortocht is
|
|
waar iets uit weg schiet
|
|
en waar iets naar toe schiet
|
|
of waar iets doorheen schiet.
|
|
Van links naar rechts toe |
|
van recht naar links toe.
|
|
Nooit is het zelf het één of het ander
|
|
zijn taak is het zonder expressie te zijn
|
|
nooit onder de indruk te komen
|
|
strak en onkreukbaar te zijn.
|
|
zijn taak is het er voor
|
|
er achter
|
|
er na te komen
|
|
paal te zetten, perk te stellen
|
|
orde te maken, rang te schikken
|
|
de bank en de balie te zijn.
|
|
Te scheiden, te binden
|
|
omtrek te maken
|
|
hé hó te zeggen.
|
|
Zijn taak is het
|
|
de over de sluiten
|
|
de aan, de uit
|
|
de stop, ga door
|
|
de drager, de brenger
|
|
het toestel, de houder
|
|
het voertuig der zinnen te zijn.
|
|
|
De één geeft dak aan het teken dat licht spreidt
|
|
de ander is anker voor het teken dat licht vangt |
|
en zoals zij doen, zo is hun teken
|
|
zo zien zij er uit.
|
|
|
hé, hó!
|
|
|
ah, oh!
|
|
|
