|
Haarlem Hond 1954
|
 |
|
Op mijn twaalfde kreeg ik een hond. Een cocker-spaniel die zó trok wanneer ik hem uitliet, dat ik meegesleurd werd naar waar hij maar wilde zijn. |
|
Er was maar één groots moment in onze relatie. Hij had zwart krullend haar en er was een heleboel van.
Je zag zijn ogen bijna niet. Op een gegeven moment bereikte dat haar een lengte die maakte dat hij niet meer goed kon zien en overal tegen aan botste.
|
|
|
De hond werd door mijn moeder resoluut geknipt. Wij kinderen stonden er om heen. Er lag een reusachtige hoeveelheid zwart haar op de grond, op het blauwe zeil.
Zonder na te denken deed ik een stap naar voren en maakte een nieuwe hond van dat haar.
|
|
Daar lag hij, onbewogen. Zijn vier zwarte pootjes staken duidelijk uit . Zijn ogen waren onzichtbaar. Zo lag hij altijd wanneer hij zich eindelijk ontspande.
De eerste impressie was dat het de hond wás. Geen twijfel mogelijk. Hij had de andere hond vervangen.
|
|
We stonden daar verbaasd en een beetje opgewonden. In een reflex pakte ik mijn Kodakje en nam een foto van het tafereel.
|
|
We wisten pas hoe het echt zat,
toen er zich een andere hond afsplitste van de hond die door mij gemaakt was. Die met zijn tong uit de bek en een scheef loopje de kamer binnen liep. En die iedereen op de zenuwen werkte, die bijna al te levend was.
We hadden te maken gehad met een goed gelijkend beeld.
|
|
Het gevolg van die verstoorde illusie was een algehele niet te stuiten lachbui. En wij deden wat de hond deed: we traden uit ons zelf!
|
|
|
Dat automatisch een gelijkenis willen maken, die illusie van leven die een gelijkend beeld geeft, de realiteit die even later binnenkomt en dat onbedwingbaar lachen bleven in mijn herinnering aan elkaar gekoppeld...Maar ook die snapshot die ik wel moest maken. |
|
Op het moment dat het gelijkende beeld de indruk geeft levend te zijn, is dat beeld een realiteit van de waarneming. Het doet voelen, denken en prikkelt je netvlies. Op dat moment is het een levensvorm. Die levensvorm kun je uitbreiden, een ontwikkeling in de tijd geven, laten duren.
|
|
