|
Waarnemingsbelevenis 2011 Tentoonstelling 'De droom van de kunstenaar'. Mook 2011. Opgeschreven begin 2022.
|
 |
|
Uispraken of statements
|
|
|
In 2011 had ik een groepstentoonstelling bij De Vierde Dimensie, een Galerie in Mook.
Het was voor het eerst dat ik vrij was om te schrijven wat ik maar wilde, zonder een van te voren bepaald stramien.
|
|
Het gaat om de min of meer verplichte uitspraken of 'statements' maar ook om 'voorstellen' van de kunstenaar die werk aan het publiek wil presenteren.
Die waren natuurlijk helemaal niet verplicht en je was altijd weer blij als je mocht tentoonstellen en over je werk schrijven. Je ging dan eerst recht op je stoel zitten vervolgens je keel schrapen...
|
|
Gestimuleerd door de vrijheid die ik op die tentoonstelling kreeg, besloot ik mijn beeld te verbinden met een ander soort 'woord'. Met dagelijkse en toevallige waarnemingsbelevenissen die aansloten op eigen manier van kijken en vandaar uit op eigen manier van werken..
|
|
Vanaf dat jaar heb ik, in plaats van zoals eerst 'uitspraken' te maken, om het werk héén geschreven. De kring ruimer gemaakt. Zoals bij het maken van een film: het gaat ook om de setting, de tijd en plaats waarop de 'story' - waarin het licht in samenwerking met de tijd de vorm dicteerde - gemaakt is.
|
|
Mijn notities gingen niet meer over het materiële werk zelf maar over wat er op aansloot. |
|
Hulp / krachtlijnen
|
|
Elke tweede uit de figuur reeks had me al jaren zo niet eeuwen laten zien hoe die kring vanzelf ruimer werd.
|
|
Maar ook aan die koersverandering, moet een eind komen. Door de beelden zelf en door het medium kom je terecht in een gedachtenstroom, die niet op dreigt te houden. Het medium is passief, doet wat je wilt en dat is een bezwaar, waar je vanzelf achter komt.
|
|
Maar je herinnert je je uitgangspunt: je had het gewone licht ingewisseld tegen het electrisch licht. De gekleurde lichten van het verkeer die de één na de andere op de mensenmassa schijnen.
Een dagelijkse beleving. |
|
Belangrijk was het onbewuste kijken, zoals je als kind rondkijkt, nog zonder besef van tijd. Het verbaasde hoe gemakkelijk je dat soort herinneringen kon neerschrijven. Het gaat in een automatische beweging. |
