picture
picture
V o o r b l a d

 Omstreeks 1974 beleefd.
o

Den Haag



Beleefd omstreeks 1974/75 opgeschreven 2025

Door het reizen met het vliegtuig zie je bij thuis komst elke verandering die stukje bij beetje gaat, plotseling en in één keer. Veilig geland en de eerste stappen buiten Schiphol zettend kwam ik voor het eerst het verschijnsel 'massa' tegen' In de wereld die ik in het buitenland 'thuis" noemde, zoals 'thuis' in mijn geest bleef leven, zat je met 4 of 5 studenten op college, er waren geen rijen wachtende mensen, in de hogere klassen van de middelbare school zat je met vijf of zes. Het was de wereld van het kleine getal. Weer terug, uit het vliegtuig gestapt en door de douane gecontroleerd zag ik dat die wereld er niet meer was. Er was 'groei' geweest. Dat bleef je onthouden.
[zelfportret]

                                      Zeefdruk Vrije Academie

Toch pakte je gek genoeg het oude leven weer op, alsof er niets aan de hand was geweest. Ik had daar boekwinkels gemist. Je had leeshonger, ging weer naar de Vrije. Vertaalde wat. We zaten in een soort postrevolutionaire tijd. De revolutie van de fils à papa was nog niet helemaal voorbij. .

Op een gegeven moment kwamen er twee jongens aan de deur. Éen heette Ignaat en ze hadden een Franstalig pamflet bij zich van Guy Debord, de Situationist. die La Sociététe du Spectacle had geschreven. Het pamflet heette La Misère en Milieu étudiant. Of ik het alsjeblieft wilde vertalen. Ja, natuurlijk. Ze zouden over een weekje weer langs komen. Ik sloofde me uit. En het was klaar. Maar niemand kwam.. Een dag later zag ik het pamflet Duitstalig in de etalage van een boekwinkel liggen. Wat bot, zeg.

Toen een gelukje. De telefoon ging. Een gezaghebbende mannenstem. De NRC. Max van Rooy? Hij vroeg me of ik twee behoorlijk lange Franse artikelen wilde vertalen. Het ging over Russische film. Ook Tarkovski werd besproken en zijn film over de miniatuur schilder Andrej Roeblev. (Ik was wel filmliefhebber, maar geen 'kenner'. Leerde film prefereren boven toneel. Maar via dat vertaalwerk ging ik vanzelf naar Andrej Roeblev en legde van zelf een verband tussen de twee kunsten.

Ik ging altijd al naar Technicolor films. Vaak zag je 'en passant' impressionistische schilderijtjes hangen boven de trap. Ik vond dat prachtig de éne kunst die zonder gezeur en terloops een andere kunst liet zien. En dan nog wel in de gangen. De schilderijtjes gingen net zoals de trap ging, diagonaal, naar een volgende verdieping.

Ik las Sur Le Matérialisme van Philippe Sollers. Het was meteen raak. Hij citeerde Lucretius en zijn moleculaire filosofie. Me bijgebleven. Lucretius beschreef in zijn boek De rerum natura ook zijn nachtmerrie. Het ging over wilde beesten die elkaar verslonden. Zo zou het er zonder beschaving aan toe ging. Dan geen onderzoek naar de krommende baan van de atomen!

Ik bestelde alles bij Marcel, voor mij een mythisch figuur. Dwz Ik idealiseerde hem. Hij had een boekwinkeltje in de Molenstraat. Er was een rood kacheltje waarom heen een paar lezers boeken verslonden.