|
Aan de Westcoast 1978 geschreven 2014/15 bijgewerkt 2021 nakijken.
|
|
|
1021 Park Road NW Washington DC, 20010
|
|
|
We maakten met elkaar een reis langs de West Coast van de USA.
Men raadde ons aan naar een kolonie van de Hernhutters te gaan. Een protestantse sekte, in de 17e eeuw gesticht.
We reden de hele dag door een leeg land om op onze bestemming te komen. De secte leden spraken een soort plat Duits. En ze kwamen meteen een Bijbel aandragen in die taal geschreven. We liepen daar rond. Door de kostuums die ze aan hadden en de taal die ze spraken, leken we ons in het verleden te bevinden. Er was een kleine kippenboerderij. Er werd schamel geleefd.
|
|
Opeens zag ik iets liggen in het gras en ik slaakte een kreet van emotie.. Nee het was geen kreet, het was een brul. ik dook naar benedenen en pakte een emaille speelgoedje op: een theekopje.
Het was van metaal en er was op geschilderd in lichte en matte lakkleuren. Bloem-motieven met op de bodem het "kopje" van Roodkapje. Het was aan alle kanten ingedeukt. .
Ik zag opeens dat zijn kleur met afstand in tijd en ruimte te maken had. |
|
ik had nog maar net een hele lange afstand in kilometers afgelegd. Om uiteindelijk op een plek te komen waar net zo geleefd en gedacht werd als drie eeuwen geleden.
|
|
En het was op dat moment waarop ik dat kopje greep, waardoor die twee dimensies van tijd en ruimte niet meer in elkaars verlengde lagen maar zich aan mij presenteerden als een eenheid. Via dat éne kopje vatte ik ze samen.
En waar emotie en inzicht niet meer aparte begrippen waren maar een 'relatie' kregen.
|
|
Die onwillekeurige reactie van de hoorbare kreet, maakte deel uit van die reeks belevingen. |
|
 |
|
Die éne greep. That moment of comprehension. |
