<


Vallen in Rome.    Rome-New York   1993    Na kijken wanneer geschreven.
o

In de vertrekhal van het vliegveld nabij Rome was ik getuige van een scene. De indruk van nodeloze agressie die op een personeelslid van een vliegtuigmaatschappij gericht was, veroorzaakte bij mij een heftige reactie, ook al ging het niet om mijzelf. De zwaartekracht deed van zich spreken en ik maakte een val die behoorde tot de categorie 'flauw vallen'. De volgende dag mocht ik weer terugvliegen naar huis, toen New York. -

Thuis ging ik weer aan de slag met mijn computeranimaties.

Toen vanaf 1991 liet ik mijn figuren in zes verschillende snelheden horizontaal over het scherm rennen. Ze liepen in zekere zin 'uit de hand'. Het leek of de figuren voor de tijd zelf op de vlucht waren.

Maar die horizontale bewegingen voldeden nu niet meer. Er was die onverbiddelijkheid van de zwaartektracht. Die op de tijd zelf betrekking heeft. Hoe kon ik de vormverandering van de figuren nog dwingender tot uitdrukking brengen?

Dat kon alleen door een onbedwingbaar en onwillekeurig proces op gang te zetten.... iets waar je ingezogen wordt, waar je niet kunt kiezen... iets dat me op dat vliegveld overkomen was, liet ik weerom gebeuren.

Ik simuleerde mijn 'flauwval' in de computer. Het draaien van de figuren in hun val om hun horizontale as naar de grond toe, veroorzaakte verticale verschuivingen van het zwaartepunt.

Die verschuivingen waren uit te rekenen. Ger Kouwenaar was zeer behulpzaam bij het berekenen ervan. De figuren en hun rotaties kwamen op verschillende meetbare hoogtes te staan ten opzichte van hun oorspronkelijke positie. Door die valbeweging kon er op het platte vlak een verticale as worden opgericht.

Toen de getallen van de vertikale as eenmaal waren uitgerekend, de afstanden bekend, hoorde ik mijn helper roepen: "de sinus, de sinus!". De sinus. Fysieke draaggolf.

Het kwadraat! De tweede macht. Mijn dragende figuren werden op hun beurt gedragen.
[sinus]

 Het uitrekenen van de verschuiving van centrum naar zwaartepunt tijdens een val. Voorbeeld AB1101.

Berekening op plakkaat in Zeebelt. 1999

Bij deze belevenis volgde ik ongewild de aanbeveling van een psychiater uit de vorige eeuw op. Kunstenaars kunnen maar het beste hun 'symptoom' koesteren. Toegeven aan de zwaartekracht.


Veel later: 2024. Ik kijk het na om te zien of het stukje naar waarheid geschreven was en weer check ik het door de gebeurtenis met mijn geest te filmen Er was een stuk niet herinnerd maar wel beleefd. Na dat flauw vallen werd ik op brancard gelegd en in een ambulance naar het ziekenhuis in Ostia gebracht. naast me lag een man van mij gescheiden door een gordijn, te kermen hij riep steeds maar mamma, mamma. De herinnering monteert zich naadloos aan het vorige en geeft het een beweging mee.