|
VLIEGTUIG VAN BUITEN
|
 |
|
Zilvergrijs teken
|
|
dat opvalt
|
|
in het bewegelijk gat
|
|
van het wolkendek.
|
|
|
Dat wegvalt
|
|
wanneer de lucht
|
|
de kleur van asfalt heeft .
|
|
|
Als de zon er op schijnt
|
|
diamant die in het water ligt.
|
|
|
Het is bij zijn staart
|
|
waar zijn letters en cijfers zijn
|
|
dat mijn oog hem grijpt.
|
|
|
Soms gaat het van rechts naar links
|
|
of van links naar rechts
|
|
als in een oud gedicht
|
|
waar iets wat voorbij vliegt
|
|
voorteken is.
|
|
|
In een wolk gehuld
|
|
zegt het geluid zijn komst
|
|
Als het ver weg is
|
|
dan fluistert het
|
|
alsof het dichtbij me is
|
|
|
Als het dichtbij me is, roept het
|
|
alsof het mijlen ver verwijderd is.
|
|
|
En wanneer het landt
|
|
en met de aarde een raaklijn maakt
|
|
dan het lijkt of het zich vol enthousiasme
|
|
weer in beweging zet.
|
|
|
|
