|
Naïef moment. Notitie 2013 Uitgebreid 2016/ 17 Situatie: oerbos in de USA.
|
 |
|
Ergens als je nog maar in het begin van een film bent - of het op TV is of in de bioscoop - als je tenminste niet naar een film kijkt die bekend is, maar zo maar, naar onverschillig welke,
kan er er een niet bewust beleefd moment bij het kijken komen waarop je een stille beslissing maakt: ja!. Ja,ik ga er in mee, er is daar iets dat mijn blik vangt.
|
|
Er is een 'suspension of disbelief'.
We nemen het op ons er in te geloven.
Het is bijna een eed van trouw aan wat komen gaat, aangestuurd of beter
aangevuurd door de emoties die de beelden bij je opwekken.
|
|
|
Hoe zou je zo'n moment kenschetsen? Is het een bewegelijk schijnsel, een lichteffect waarvan je de oorzaak niet kent.
Een combinatie van beeld en geluid? Een combinatie van patronen?
Je wordt gelokt, in de luren gelegd en je gaat er voor...
|
|
|
Het is de beweging van dat schijnsel dat door je blik opgevangen wordt. Situatie': ik sta plotseling alleen en onbeschermd op een open plek in een Amerikaans oerbos.... Wat beweegt daar? Is er gevaar of kan ik gerust zijn? Die beweging is nog ongericht. Er is nog geen onderscheid tussen mij en wat ik zie. Van alles kan nog de oorzaak zijn. Ik voel mijn hart overslaan. Dat is mijn eerste reactie.
Die onregelmatige harteklop is iets bepaalds, ik neem haar zélf waar, ik beleef haar. Er is die voelende "ik". die zich voegt bij dat flitsende voorbij komen. Wat zich daar en dan toont in die de eindeloze keten van oorzaak en gevolg dat til je er uit. | .
|
Een plotselinge onwillekeurige overgave van het publiek aan een schermbeeld kan niet tot uiting gebracht worden in gewone fotografische beelden. Maar het film- en televisie beeld claimt levend te zijn .
Het is er en wil blijven leven, voortbestaan, net zoals wij. Elke keer wanneer je begint te kijken naar een reeks beelden is het beeld nog jong. Dat wordt op allerlei manier weergegeven in filmscenes. De regisseur zorgt er wel voor.
Het laatste dus het eerste nieuws, een ontluikende liefde, lente, het begin van de dag, een pas geboren baby, kortom het nieuwe, het eerste, het krachtigste.
Ook de krant hoort bij de visuele media. Al vroeg viel me op dat op de voorpagina in kleine artikeltjes onderaan veelbelovende jonge mensen worden geportretteerd. Een "Eerste Ding" op de eerste bladzij. Het gaat om onbewuste parallelprocessen.
|
|
Dit proces kan je in één beeldreeks vangen. Je gaat dan een pad op terug naar een primitievere kijk. Ooit had je gemeenplaatsen.
De verteller haalde een autoriteit uit de Oudheid aan omdat die de 'eerste' was die deed zoals hij nu doet. De troubadour begint zijn lied met de lente. Of met een gebed vol geloof en hoop.. Er wordt een gemeenschappelijk 'electro-magnetisch' vlak gecreëerd. Zo opent zich het hart en wordt de geest geprikkeld. //
|
|
|
De figuren. Er is beperking. Vereenvoudiging, zij werken. En uitbreiding. Ze hebben meerdere taken, meerdere betekenissen, die huizen in dat éne enkele figuur. Voorbeeld: In de wetenschap werden grote hoeveelheden eerst aangeduid met hele lange getallen. Later wordt die zelfde grote hoeveelheid aangeduid met een enkel symbool.
|
|
|
Er is die enorme natuurkracht, de electriciteit die door een apparaat, in dit geval de projector, geleid wordt en die zijn weg baant - in vervorming - naar het scherm. In zijn naakte vorm zonder die tempering ga je aan een electrische schok dood. Aanraken kan niet. Die destructieve kracht zoekt zijn uiteindelijke doel via dat apparaat. Die matiging levert articulatie op. |
|
|
//
|
|
|
AI Net zoals in de film vindt er bij het deelnemen en in je opnemen van Artificial Intelligence een soort suspens of disbelief plaats. Je laat even je kritisch zin voor wat het is. Voordat je het weet laat je je onderdompelen. Zelfs de hallucinaties van de machine kunnen betoverend zijn.
Lineaire combinaties, stochastische processen. Het toeval, verschijnsel dat nogal eens onderschat wordt.
|
|
|
Lineaire combinaties...stochastische processen...
|
|
|
|
The spiral staircase
|
