<

Test met een kleurenreproductie   Beleefd eind jaren tachtig.   Opgeschreven 2016.
o

Het moet eind jaren tachtig geweest zijn. We waren op weg naar Amsterdam. De invalsweg bestond uit een lange rij bedrijfjes. Één daarvan was een kopieerbedrijf.

Ik besloot daar een proef te doen met een reproductie van een schilderij van Monet dat ik begin jaren tachtig in Boston in het museum van Schone Kunsten had gezien. Daarop stond een vrouw afgebeeld met een Japanse kimono aan, in elegante danspose. In de draai van haar kleed zag je een samoerai ingeweven die een woest en bloedig gevecht aanging met een onzichtbare vijand. Ik had de copie bij me in ansichtkaartformaat.
o

Er waren toen Xerox apparaten, die kleuren konden kopieëren. De techniek was nog jong. Nu op het moment van schrijven, 2018, geheel en al verouderd.
o

Ik legde de ansichtkaart (de kopie van het schilderij) op de plaat. Kopieerde hem. De gekopieerde reproductie leg ik opnieuw op de plaat. En kopieërde hem ook. De kopie van de kopie van de kopie ook.. En vervolgens die laatste: de kopie van de kopie van de kopie van de kopie. Maar die laatste afbeelding was niet meer in kleur, die was zwart wit!
En zwart wit is van een heel andere orde dan kleur. Te vergelijken met het verschil tussen klinkers en consonanten in een woord.
[plaatje]

Op een recent kopieerapparaat zou je het zelfde resultaat gekregen hebben. Maar pas na 5000 keer of meer herhalen. Hoe perfecter de techniek, hoe moeilijker het is om er wat uit los te krijgen.
o

Ik had een flink aantal jaren daarvoor in Den Haag een reeks figuren gecomponeerd die zich al herhalend in de tijd (al stotterend, zichzelf copiërend) bewogen naar een eindbestemming. Daar vond een zelfde proces plaats. De zich herhalende twee-dimensionale veelhoekige figuren transformeerden zich uiteindelijk en op onverwachte wijze in één-dimensionale lijnstukken.
o

De test met de ansichtkaart volgde een zelfde proces en had een zelfde uitkomst.
o

Vergelijkbare proefneming met recording en re-recording van een stem.
Alvin Lucier  Sound art piece. Brandeis, USA. Hij gebruikte net zoals ik het woord stotteren. 1996.
o

En.wikipedia.org/wiki/I_Am_Sitting_in_a_Room
o

Bij geluids- en lichtgolven zorgt het absorbtieverschijnsel voor die omslag.
o

Copiën gaan in generaties, technologieën en apparaten ook.
[plaatje]

De Haag  2018  Later op web zwart wit exemplaar toegevoegd om de omslag te laten zien.

Tweede test  

go to top