De moeilijke zin

UIt Website 2008



	Claudel Les Cinq Grandes Odes

	De professor, de schrijver en de bewegingen van de jaggies.

	Tweede moeilijke zin

	1968 Mijn professor moderne literatuur gaf me de opdracht een referaat te houden over een gedicht van een uiterst vroom schrijver, Paul Claudel. Zelfs nog vromer dan mijn professor. Het ging om het laatste gedicht van Les Cinq Grandes Odes: La Maison Fermée. Het Gesloten Huis. Voordragen en uitleggen aan mijn medestudenten. Je leerde je inleven.

	Bij het lezen van zijn gedicht stond ik perplex vanwege de zwaar aangezette toon. Toon die me tegelijk in het verkeerde keelgat schoot en me fascineerde omdat er een paar regels in zaten die ik maar niet begreep. Juist omdat ze een raadsel waren, bleven ze me bij.

	Het eerste deel begreep ik later in 1983. Dat hielp bij mijn werkopzet.
	Maar nu Univers indéchirable! Oh monde inépuisable et fermé. Wereld waarvan je het weefsel niet kapot kan scheuren, onuitputtelijke en gesloten.

	Die uitroep. Die kreet.
	50 Jaar later, 2008, lees ik die zin of liever die kreet nog een keer. Schrijf er over in mijn website. Want weer stond ik perplex. Het was alsof de structuur van de scores van mijn animatie overeenkwam met wat daar in die uitroepen van Claudel stond.
	In de scores van de animatie vertel ik in 6 bewegingen waar het over gaat in die éne zin van het gedicht van Claudel. Die zin kan rustig zonder godsdienst en plechtige woorden.
	Er was het raadsel van de zesde beweging die ik begrijp door Claudels uitroep.Ik bekeek de notaties vaan de bewegingen opnieuw.
	Beweging 6 die opeens op komt. In het midden van het scherm. Ze zit het hoogst in de hiërarchie van de bewegingen. De animatie lijkt, als je de notaties bekijkt, op de steeds wijder wordende cirkelbewegingen zoals die ontstaan bij een 'ricochet'. Er is die steen die met een klap op het water terecht komt. Maar die klap is er nog niet. Die komt pas bij beweging 5. BOEM! Daar is ie.
	De actieradius van de omtrek van beweging 6 is oneindig groot. Je ziet er een spoor van op het scherm.
	De figuren die die 'beweging' uitvoeren, vormen een enkel paar en niet twee paren zoals bij de andere bewegingen, het zijn alleen maar verbindingstekens. De hé en de ho die niets zijn op zich zelf. De hé en de ho, wat ze doen is 'hoveren'. Het beeld trilt wat boven de andere bewegende vormen in een soort van onbesliste situatie, als een valk boven zijn prooi. Daar is ...geen ja, geen nee, geen handeling.
	In film beleven we suspens. De regisseur brengt het publiek op de hoogte. het publiek weet meer dan de acteurs. Zal er een moord gepleegd worden of juist niet Gaat het dan en dan gebeuren of niet? De wijzers van de klok draaien omineus rond.
	Als voorbeeld kan je ook de pijl van je computermuis noemen, als hij over een link gaat. Even hangt de pijl boven zijn doel.

	*- In spel is de beweging te vinden.... Het dubbele touwtje springen Opzij van de touwen, niet kijkend maar spiedend, loerend, wachtend totdat je een 'in spring' tussen de touwen kon maken. Of zal je het toch maar niet doen?


	enschede 2

	kaartenbak