Braille 2

	Braille 2 2022-2023 vervolg braille 1 begonnen in 2011/12
	Hoe meer je reist, hoe vaker je je in allerlei situaties bevindt. Hoe meer ontmoetingen, coincidenties, samenloop van omstandigheden, toevalligheden.

	Je geeft toeval een grotere kans. Positieve of negatieve.
	Het lijkt lang geleden maar als je je weer voorstelt, waar je woonde hoe je je huis binnen kwam, hoe de rangschikking van de kamers was, komen er nauwkeurige beelden op. Je komt te weten over je werkelijke leven.
	In dezelfde tijd dat ik mijn blinde leerlingen les gaf, volgde ik cursussen op de Chulalongkorn Universiteit, afdeling beeldende kunst.
	In de Chulalongkorn afdeling kunst merkt ik op dat Thais goed waren in houtsnijden. De houtsneden waren abstract en zeer verfijnd vorm gegeven. Dus ook ik kocht plankjes. Ge inspireerd door hun schaduwspelen gutste ik in hout een soort trekpoppen. Geheel en al niet Oosters.
	Éé van de leerlingen die het meeste leed onder zijn handicap was L. Het was niet eventjes donker, maar altijd.
	L en ik wisselden uit. Hij leerde me hoe braille werkte: 'dan kan jij ook in het donker lezen'. Er waren dus die twee verticale kolommen met die kleine ruimte ertussen, waarin je gaatjes prikte die bollettjes werden. De slate of lei vormde dat zo voor. Opvallend was dat ik als beginnende leerling meestal eerst een bolletje voelde (dus begon te 'lezen') dat zich in de eerste kolom bevond en die combineerde met eentje uit de tweede, tegenovergestelde kolom. Een tiental jaar later zag ik dat dat werkte voor de 6 elementaire vormen van Euclides. Niet in kolommen van drie maar in rijen van drie. De twee kleine rijen van drie elementaire vormen werden horizontaal gerangschikt binnen in een rij van zes achter elkaar. Maar ik ervaarde diezelfde 'ruimte tussen die twee groepen', dat zelfde onderscheid. Ik pakte vanzelf een vorm uit de eerste kolom nu rij en combineerde die met de eerste of tweede uit de tweede kolom, nu rij..
	Dat ging van zelf, je had hen zo twee jaar lang zien schrijven en lezen. En ik mocht het een nacht zelf doen. Ik zag steeds de beweging van hun handen, het snel omkeren van het blad, het roteren, het afstand af leggen bij het voelen waarbij het hoofd de gewone recht op positie hield. En niet gebogen. Er vielen geen koppen.
	Bij zowel Euclides als Braille gooide ik een 'zes' op met mijn dobbelsteen.
	Ik wilde graag zien waarin de Thais excelleerden en het was in de tempels dat ik hun vertel kunst zag. Het leven van Boeddha.
	Wanneer je naar je fototoestel grijpt en het fototoestel je gezicht raakt, is het eventjes donker. Even zie je niets. Dat 'niets' dat toch 'iets' is wilde ik aanhouden.